KUMIRIRING ang telepono nang madaling araw....
"Hello, Master Carlos? Si Arnaldo po ito, 'yung katiwala niyo sa bahay-bakasyunan niyo."
"O, Mr. Arnaldo, ikaw pala. Ano't napatawag ka? May problema ba?
"Um, napatawag lang po ako para abisuhan kayo na namatay ang alaga niyong parrot."
"'Yung parrot kong si Pikoy, patay? 'Yung nanalo sa bird show?
"Opo, Master Carlos, 'yun na nga po."
"Putris ... sayang! Ang laki pa naman ng nagastos ko sa ibong 'yon. Hay, buhay!
Teka, ano nga ba ang ikinamatay niya?"
"E, kumain po kasi ng bulok na karne...."
"Bulok na karne? At sino namang salbaheng tao ang nagpakain sa kanya ng bulok na karne?"
"W-Wala po. Nanginain po siya ng karne ng isang patay na kabayo."
"Patay na kabayo? Anong patay na kabayo, Mr Arnaldo?"
"E, 'yun pung mga thoroughbred horses niyo, Sir. Namatay po kasi lahat sila sa pagod, kahihila ng kariton ng tubig."
"Nasisiraan ka na ba ng bait? Anong kariton ng tubbbiiiiggggg?"
"'Yun pong pinampatay namin ng sunog."
"Diyos ko po! Anong sunog naman 'yang pinagsasasabi mo?"
"'Yun pong halos tumupok sa bahay niyo.... Tumumba po 'yung isang nakasinding kandila, tapos nagliyab 'yung kurtina at mabilis na kumalat ang apoy...."
"Ano? Puuut.... E, may kuryente naman diyan sa bahay-bakasyunan, a. Para saan 'yung kandila?"
"Para sa burol po."
"Ano? Kaninong burol?
"Sa nanay n'yo po, Sir. Bigla kasi siya dumating dito nu'ng isang gabi, walang kaabi-abiso. Lampas hatinggabi na. Akala ko po magnanakaw. Binaril ko."
********
Nag-aaral ako sa La Salle.
Ang dami kong kaklaseng Intsik. Apelyidong Uy, Lim, Tan, Co, Go,
Chua,
Chi, Sy, Wy, at kung anu-ano pa. Pero sa kanilang lahat kay Gilbert
Go ako
naging malapit. Mayaman si Gilbert kaya mangyari pa, madalas siya ang
taya
sa tuwing gigimik ang barkada.
Isang araw na-ospital ang kanyang ama. Sinamahan ko siya sa pagdalaw.
Nasa
ICU na noon ang kanyang ama dahil sa stroke. Naron din ang ilan sa
kanyang
malalapit na kamag-anak.
Nag-usap sila. Intsik ang kanilang usapan.... hindi ko maintindihan.
Pagkatapos ng ilang minutong usap-usap, nagkayayaan nang umuwi. Maiwan
daw
muna ako at pakibantayan ang kanyang ama habang inihahatid nya ang
kanyang
mga kamag-anak palabas ng ospital. Lumipat ako sa gawing kaliwa ng
kama ng
kanyang ama para ilapag ang mga iniwan nilang mga gamit na
kakailanganin ng
magbabantay sa ospital. Nang akmang ilalapag ko na ay biglang nangisay
ang
matanda.
Hinahabol nya ang kanyang hininga... Kinuyom nya ang kanyang palad at
paulit-ulit siyang nagsalita ng wikang intsik na hindi ko maintindihan.
"Di ta guae yong khee"..... "Di ta guae yong khee"... "Di ta guae yong
khee".. paulit-ulit nya itong binigkas bago siya malagutan ng hininga.
Pagbalik ni Gilbert ay patay na ang kanyang ama. Ikinagulat nya ang
pangyayari ngunit marahil ay tanggap na rin nya na papanaw na ang
kanyang
ama. Walang tinig na namutawi sa kanyang bibig. Ngunit iyon na yata
ang
pinakamasidhing pagluha na nasaksihan ko.
Nagpa-alam muna ako, dahil siguradong magdadatingan uli ang kanyang mga
kamag-anak.
Sumakay ako ng taksi pauwi. Habang nasa taksi.. tinawagan ko ang iba
pa
naming kabarkada. Una kong tinawagan si Noel Chua. Dahil marunong si
Noel
mag-intsik, tinanong ko muna kung ano ang ibig sabihin ng "Di ta guae
yong
khee".
"Huwag mong apakan ang oxygen. "... "Bakit saan mo ba narinig 'yan?".
Kaagad kong inihagis ang aking Cell sa bintana ng taksi...
No comments:
Post a Comment